"Księga lotników polskich..." O. Cumft, H.K. Kujawa    
"Ku czci..." Zbiorowa    
"Polskie Siły Powietrzne..." T.J. i Anna Krzystek    
    
Stefan Wapniarek urodził się z dala od Polski w Niemczech, 23 lutego 1916 r. Oberhausen. Po ukończeniu Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie otrzymał przydział do 3 Pułku Lotniczego. Razem z nim brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r. Pułk w którym służył Stefan wspierał działania armii "Poznań". 11 września odniósł swoje pierwsze zwycięstwo. Tego dnia zestrzelił Me - 109. Dzień później nie opuściło szczęście. Posłał do ziemi Do - 17. 16 września za sprawą celnej serii Wapniarka przeciwnik skreślił ze swojej ewidencji Hs - 126.    
    
18 września 1939 r. na ziemi dostał się do niewoli niemieckiej. Uciekł z tej. Zdawał sobie sprawę czym dla niego i jego bliskich może się zakończyć pobyt w okupowanym kraju. Dlatego niepogodzony z przegraną z chęcią dalszej walki przez Rumunię ruszył do Francji. Gdy zdał sobie sprawę, że jej dni są policzone, udał się do Wielkiej Brytanii. Na Wyspie Ostatniej Nadziei przeszedł szkolenie w lotach na brytyjskich samolotach. 30 lipca 1940 r. otrzymał przydział do polskiego dywizjonu myśliwskiego. Stefan Wapniarek rozpoczął loty w 302 Dywizjonie Myśliwskim "Poznańskim". Razem z rodakami bronił nieba między innymi nad Londynem w powietrznej "Bitwie o Wielkiej Brytanią".    
    
18 września 1940 r. do swoich powietrznych zwycięstw dołączył zestrzelenie Ju - 88. Miesiąc później wystartował do lotu na przechwycenie niemieckiej wyprawy. Nie wiedział, że startuje do ostatniego lotu w swoim życiu. W czasie walki jego samolot doznał licznych uszkodzeń. Dlatego Stefan zdecydował się na przymusowe lądowanie. Uszkodzona maszyna i niesprzyjające warunki meteo nie ułatwiały tego manewru. Samolot uległ rozbiciu. W jego wnętrzu znajdował nasz lotnik. Porucznik pilot Stefan Wapniarek zginął 18 października 1940 r. Pochowany został z dala od Polski na cmentarzu w Northwood.     
    
Opracowanie Konrad Rydołowski