Zdjęcia: Krzysztof Michalak     
Link do zapalenia wirtualnego znicza: kedzierzynkozle.artlookgallery.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=2949&inni=0    
    
Piotr Pióro urodził się 4 grudnia 1900 r. w miejscowości Krajno w powiecie kieleckim. W 1914 r. ukończył szkołę powszechną. 11 listopada 1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego. Przydzielony do 7 Pułku Ułanów, przez dwa lata służby frontowej uczestniczył w walkach o niepodległość Rzeczypospolitej. Podczas służby frontowej został ranny. 15 lutego 1922 r. został skierowany do Podoficerskiej Szkoły Pilotów w Bydgoszczy, w listopadzie 1922 r. przeszedł na kurs wyższego pilotażu w Grudziądzu, który ukończył 15 sierpnia 1923 r. 1 września 1923 r. rozpoczął służbę w 2 Pułku Lotniczym w Krakowie. 23 września 1926 r. zawarł w Krakowie związek małżeński z Anną Ledźwoń. Od kwietnia 1928 r. był instruktorem pilotażu w eskadrze treningowej. W maju 1929 r. odszedł na kurs wyższego pilotażu w Grudziądzu, który ukończył z dobrym wynikiem i powrócił do eskadry treningowej 2 plot. W marcu 1930 r. został przeniesiony do CWOL w Dęblinie na stanowisko instruktora pilotażu. W latach 1930-1933 od 1 marca do 31 października był szefem pilotażu w PWLot. w Łucku. W 1932 r. w krakowskim gimnazjum zdał małą maturę. W listopadzie 1933 r. powrócił do eskadry treningowej 2 plot. Następnie był oddelegowany do Akademickiego Aeroklubu w Krakowie. Podczas służby w lotnictwie był kilkakrotnie ranny i kontuzjowany w wypadkach lotniczych. W 1938 r. ze względu na stan zdrowia został zawieszony w lataniu i 31 października w stopniu starszego sierżanta pilota przeszedł na wojskową emeryturę . Ukończył kurs księgowości we Lwowie. 1 stycznia 1939 r. podjął pracę instruktora w lotnictwie cywilnym w LOPP w Masłowie. 29 sierpnia 1939 r. w stopniu chorążego pilota zmobilizowany do eskadry formowanej w Dęblinie. 17 września 1939 r. został wzięty do niemieckiej niewoli , z której po trzech dniach zbiegł. W 1942 r. wstąpił do konspiracji w Kielcach, gdzie pełnił funkcję dowódcy oddziałów lotniskowych na okręg kielecki. Po wojnie pracował jako pracownik umysłowy na różnych stanowiskach. Piotr Pióro zmarł 27 listopada 1969 r. Był odznaczony Krzyżem Walecznych nr 38037, Brązowym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Partyzanckim, Odznaką za Rany oraz pamiątkowymi medalami.    
    
Źródło: Dokumenty Piotra Pióro udostępnione przez p. Krystynę Pióro.    
    
Opracowanie: Krzysztof Michalski